Yoruldum ,belki de bu ıssızlık fazla ağır geldi kulağıma ve ben de ruhumun bir köşesine oturup oradan seyretmeye başladım dünyayı, insanları kısaca hayatı. Güç savaşları arasında yalınayak dolaşan çocuklar vardı, silahların ateşlendiği o gökyüzü altında ağlayan yetişkinler. Kollarını açıp yokluğu kucaklayanlar, bir mezara sarılıp sızlanarak ağlayanlar. Gücün ve paranın esiri, sevgiden habersiz ve inançsız ne çok insan var ,sahi insan mı bunlar ?... (Hç)
